Singajo's world

We zitten op het afbrokkelende  terras van “Memories”, een bar in een louche uitloper van Chinatown. Purperen, burchtachtige muren. Het lijkt de entree van een spookkasteel. In de valslederen, afpellende zetels hangen ‘working girls’ zonder werk. Met blote buiken, korte shortjes en plastieken laarzen aan. Op verlaten tafels staan lege flessen Tiger beer en overvolle asbakken.  “Memoires’ is nogal muft en ranzig.  En zeker het type bar waar doorsnee Chinezen gek op zijn. Een karaoke installatie, een pooltable en de nodige tv-schermen tegen het plafond. Meer moet dat niet zijn. Ze vergapen zich met graagte aan catch-wedstrijden met van die overgespierde venten voorzien van  een domme Amerikaanse kop. En meekwelen met tjingeltjang lovesongs is iets waar ze zich uitermate goed bij voelen. Het lijkt hier bijwijlen een basisbehoefte. 

We zijn met vier en bestellen een karaf bier en een glas spuitwater. Een vers geimporteerd meisje uit China plant alles op onze tafel neer en vraagt 37 dollar. Vriend Alberto trekt een bedenkelijk hoofd maar betaalt.  

Ik vraag: “How much do you charge for the glass of water?”

“Twelfe dollar”, zegt ze met afgestreken gezicht.

Ik zeg: “you must be kidding.”

En zij zegt: “Nooooo! Sodawater we charge same price as cocktail.”

“Very logic. You must be kidding”, herhaal ik.

“No, no”, antwoordt ze bloedserieus maar twijfelend. Ze loopt naar haar baas, een jonge Chinees, die een fles wiskey aan het leeg maken is met zijn maten in het zetelstel achter het onze. Er volgt een discussie in een taal die ik niet begrijp.

 “Okay”, zegt hij. “For you we’ll only charge 10 dollar.”

We lachen.

Ik zeg hem dat hij inkopen moet doen in de Thaise supermarkt in onze straat want dat ge daar 24 soda’s krijgt voor 10 dollar en dat ik wel begrijp dat een mens winst moet maken maar dat meer dan 240% nemen op een glas water me toch wel absurd overkomt, en dat het onbegrijpelijk is dat een watertje evenveel kost als een vodka tonic. Al zeker omdat zijn bar nu ook weer niet de allures heeft van een Hyatt hotel of zoiets.

Daar had hij nog niet over nagedacht. Hij loopt naar binnen met achter zich het vers geimporteerde meisje. Het meisje komt na twee minuten terug buiten met het wisselgeld en een extra glas water. “We don’t charge you this glass”, zegt ze fier.”Free for you and only 8 dollar for the first glass. Okay?”

Voor rede vatbaar, die Chinezen, maar ge moet er wel mee opletten. Altijd.