Singajo's world

Vierentwintig minuten na middernacht. Juist terug van een heerlijke avond cinema. Een triptiek met de hoofdstad van Japan als centraal gegeven. De verhalen staan los van elkaar, zijn heel uiteenlopend maar passen wonderwel bijeen. Surrealistisch, bij momenten teder, sensueel, absurd,  en heel  Japans, ook al zijn twee luiken het werk van de Franse filmmakers Michel Gondry (Eternal Sunshine of the Spotless Mind) en Leos Carax (Mauvais Sang, Les Amants du Pont-Neuf).

Bong Joon-ho (The Host, Memories of Murder), is als Koreaan de enige Aziaat in het regisseurstrio. Zijn “Shaking Tokyo”, over een zelfverklaarde “hikikomori” is aandoenlijk mooi, maar ik heb  vooral hard moeten lachen met de granatenwerper in  “Merde” van Carax. En met het ‘stoel-meisje’ uit “Interior Design” van Gondry voelde ik me ambitiegewijs een beetje verwant. 

Een zalig drieluik over bizarre creaturen in een eigenzinnige, ook wel vreemde  wereldstad. 

Tokio! is sublieme klasse. 113 minuten lang.   Vrienden in Singapore: gaat dat zien. En snel. 

(Fragment uit het slotluik “Shaking Tokyo”.)