Singajo's world

mijn moeder doet dat dus
tegen vogels praten.
tegen de kippen eigenlijk,
ze voedt ze op zoals haar kinderen,
maakt er omnivoren van
koestert ze in haar armen,
vertrouwt hen geheimen toe
en samen praten ze hun eigenste taal.
dat weet ik nog van vroeger,
van die eerste keer
ik haar verdrietig zag
omdat pierke gestorven was,
we hadden het kipje die avond
nog op de chauffageketel gelegd
en ik was helemaal vertederd
door moeders aanmoedigende woorden
het was stervensbegeleiding pur sang
eigenlijk was pierke al zo slecht als dood.
gevroren.

pierke was geen geknipte kip
ze leefde vrij en vloog in de eikenbomen
“pierke” riep mijn moeder
in de dauwende ochtend
en toen kwam het engelse hoentje
naar haar toegevlogen,
gezeten op moeders arm
at pierke kaaskorstjes
terwijl ze haar kopje liet strelen
en moeder zachtjes vroeg
of het een goede nacht was geweest,
daar hoog in de bomen.