Singajo's world

liefste wendie

je was gisteren precies 1 jaar tussen de sterren,
en ook al fonkel je heel fel,
een feestdag was het niet
maanden geleden al,
had ik je naam in mijn kalender geschreven,
als event van de dag -all day long
de dag mocht niet gewoon voorbij gaan,
opgeslorpt door eigen besognes
dus werd ik wakker en luisterde naar het plaatje van je uitvaart,
met al jouw lievelingsmuziekjes,
niet allemaal huilmuziek,
zo ben jij niet,
het zijn jouw, ook vrolijke, herinneringen waarin je me gisteren meenam
misschien ook wel poëtische boodschappen voor je allerliefste banaantje,
je prachtige dochter die in zoveel op jou lijkt
maar dat ene liedje kwam wel keihard aan
als versteend zat ik plotsklaps voor mn scherm,
de tristesse viel als een ton cement op mijn tere hoofd
en het tranendal waarin ik me liet verzwelgen,
volgde genadeloos

je beroert me zo heftig,
jij met al jouw kracht en ongeziene levensvreugde,
met je o zo spitante en felle mond
wat mis ik je opmerkingen,
je nuchtere kijk, je droge humor

we waren geen beste vriendinnen
onze vriendschap was nog heel erg vers
maar je had me zo veroverd,
die eerste avond al, met die stoute mond van jou
op wolkjes liep ik toen naar huis,
ik zag in jou een nieuwe vurige vriendin,
zo eentje met wie ik op de tafels zou kunnen dansen
zotte vrouwen zijn moeilijk te vinden,
op dit supersonische eiland vol vreemde mensen
met wie het dikwijls moeilijk aansluiting vinden is,
of een vorm van verwantschap te voelen
een verwantschap die ik met jou
op een bijzondere manier wel voel

natuurlijk had ik me die avond ook afgevraagd
of je kale hoofd een statement was, of toch niet zelfgekozen
Verdomme
Je kon me doen geloven dat alles goed zou komen
ook al viel er niets meer te redden
“Ik ga niet dood”, zei je vastberaden, “ik heb nog veel te veel te doen”

wellicht was ik nog nooit zo hard geraakt door iemands heengaan
omdat we ongeveer dezelfde jeugdige leeftijd hebben
omdat jij me na lange tijd weer deed beseffen dat het leven broos en breekbaar is
omdat jij ook vindt dat het leven een feest is dat we ten volle moeten vieren
en niet klagend en zagend moeten ondergaan, ondanks pijn en smart
omdat jij zo een straffe, de aller strafste bent

ik zie je hier nog staan, blinkend en trots
in die prachtige rode avondjurk
die je speciaal voor het feest had aangeschaft
niemand kon geloven wat jouw harde waarheid was

nog eens
en nog eens
luisterde ik naar dat melancholische lied
“and I’m dreaming of you”, zong de soulzangeres
dat ging zonder twijfel over haar lief, maar toch …
deze nacht droomde ik écht van jou
we waren met een meute vrienden samengekomen om jou te herdenken
en toen wandelde je zelf binnen, aan de arm van je geliefde
met je mooie broskopje, en een gezonde blos
je was helemaal niet dood
niemand leek verwonderd omdat je daar was
en naarstig zat ik daar over jou te schrijven,
een beetje verlegen ook
je lachte, vond die aandacht helemaal niet nodig,
maar je hebt er toen wel je handtekening onder gezet