Singajo's world

het vliegtuig vliegt niet meer
en met de boot vanuit batam is het net iets minder mooi
dus en met graagte 24 uren onderweg,
via tanjung pinang over pancur en dan resun
naar daik alwaar we de laatse golven trotseren
naar ons geliefse singkep
en ons mini paradijsje

het is bijna donker en dan zingt de islamman zijn liedjes
vandaag galmt er een mij onbekende smartlap door de vallei
het uitzicht is bedwelmend mooi,
met avondmist die uit de Lingga bergen oprijst

dat zijn geen liedjes maar gebeden, zegt de koloniaal
het liedje van de vorige keer vond ik toch wel nog mooier, mijmer ik
het was een vrouw die toen zong,
ze stond in de moskee tussen al die geknielde mannen met een pots op hun hoofd,
haar ogen waren dicht en ze vermorzelde mij toen helemaal met haar oerkrachtige stem,
in gedachten droeg ze een sluier, had ze geen naam en deelde ze na de sunset performance handtekeningen uit
everybody is a star
houten vissersboten doen m’n ogen over het water glijden,
met hun grommende, tuffende en pruttelde motoren
brengen ze me terug bij het levende schilderij
ze verdwijnen uit het doek en dan valt de absolute stilte
tot de moslimman verder jammert
en het helemaal donker wordt.

@ the rooftop terrace of Winner’s hotel in Pancur, 10 november 2012.