Singajo's world

het moet zowat dertig jaar geleden zijn
dat ik pannenkoeken bakte in moeders keuken
voor mijn kleine broertje en zijn vriendjes
de vriendjes mochten dan flamberen
want zelf durfde ik dat niet
de vlammen vlogen tot in de dampkap
en ik was de fijne grote zus
niet streng of zo

bij die vriendjes zat ook de huidige facteur
van het dorp uit mijn kindertijd
hij was een stuk van een tweeling
maar op het eerste zicht kon je dat niet zeggen
zijn broer had spierwit haar en felle ogen
zelf was de facteur toen voorzien
van minder felle ogen,
hij droeg een confiturenglazenbril
met plakkers in de hoeken
zodat hij recht voor zich uit zou kunnen kijken

toen ik door de lembeekse straten liep
kwam ik hem tegen,
na meer dan twintig jaar
zijn ogen werken ondertussen prima
hij had me van verre herkend

we hebben pintjes gedronken in het kleine cafeetje
naast het meest folkloristische museum van het land
pintjes die hij tapte en die zijn lunch waren

hij zei dat ik nog niets veranderd was
en dat ik het hem niet kwalijk mocht nemen
dat hij er niets verkeerd mee bedoelde
maar dat ik nog steeds een hippie was

hij zei ook dat het soms lastig is
facteur te zijn
zeker in een dorp zoals het zijne
waar je als brievenbezorger nog binnen wordt gevraagd
voor een dreupel of een pint
“ge moet ze tellen – streng zijn voor uzelf”
en ook:
“als ge slechte brieven brengt, die aangetekend zijn,
dan zijn de mensen beschaamd
omdat ge weet dat ze in de miserie zitten”

ik vond het fijn hem weer te zien
en dat hij soms
bij ma en pa een dreupel drinkt