Singajo's world

genietend van
zijn dagelijkse
late namiddag zwem
in de singaporese zee
stelt het kleine kwalletje
zich weinig vragen

liefste ma en liefste pa,

om jullie bezorgdheid omtrent mijn pensioen enigszins te verlichten
kan ik met vreugde mededelen dat ons dakzwijntje ondertussen al 10.5 kg zwaar is.
wellicht onvoldoende voor een rijkelijke levensstijl tot het einde ter tijden
maar kom, het is een mooi begin.

kusjes
dochterlief

hier woont een frele mevrouwtje
met twinkelende blauwe oogjes
en zilveren haar
sinds haar liefde is heengegaan
heeft ze niets meer om voor te leven
op de top van de heuvel in dabosingkep,

in het huis met de tuin vol felroze bougainvillae
kan mevrouw bohnenstein enkel denken aan terug gaan
– na meer dan dertig jaar
naar het nog steeds o zo vertrouwde westen

in afwachting
watert ze de planten
en kijkt ze
heler dagen lang
angstvallig naar de Duitse tv

sinds we haar daar toevallig hebben ontdekt,
zou ik pertank graag hebben
dat ze daar nog een poosje blijft
in haar sixties villa
naast de chinese tempel
in de hoogtes van dabosingkep
zodat ik een gewoonte kan maken
van die bezoekjes met een fles witte wijn

als mevrouw bohnenstein een glaasje drinkt
twinkelen haar oogjes heftiger dan doorgaans
dan vertelt ze over haar koloniale verleden
en de kapotte grasmachien
en dan droomt ze eigenlijk nog meer
van een toekomst in het westen

toen ze hier al die maanden geleden vertrok
hoopte ik hard dat ze terug zou komen
al leek het meer een vage droom
ze was zo verzwakt en bevangen door die kanker
dat ze zelfs niet in aanmerking kwam
om in de trial met het nieuwe medicijn te stappen

maar zie,
ze stond hier dus
met haar onklopbare levenslust

gisteren was het pasen,
een ietwat vreemde dag
een dag met lome benen
en book-lady ging weg