Singajo's world

we waren het smalle baantje, dat steeds nauwer werd,
deze namiddag bij toeval ingdraaid
het asfalt werd zand, met hier en daar een bijna leeggedroogde modderplas
en in de verte, tussen veel natuurlijk groen lag een oude tempel,
goed voorzien van wierook en papieren geluk om te branden,
de scheurkalender stond nog op 14 maart,
de dag dat iedereen,
in het land waar ik vandaan kom,
stilstond bij kindergeluk
moederangst, vadertranen,
bij hoe een prille zorgeloze wereld plots kan vergaan

ik besef me de toevalligheid van die datum nu pas,
terwijl ik naar de donkerkleurende einder kijk,
mijn beeld sinds die dag,
bij de alsmaar wederkomende gedachte aan
hoe ongeneeslijk lang
die ouders gebroken moeten zijn,
ondanks de mediale troost

de kans dat ook de tempel – op weg naar nergens
sinds die dag begaan is met al dat verloren kindergeluk,
leek klein maar kan niet toevallig zijn,
denk ik nu.