zucht
en toen kleurde de hemel zwart
en kon de koloniaal – alweer –
die foto niet maken van de robuuste discuswerpster bij zonnig avondlicht
de klant wil een blauwe hemel, met misschien hier en daar een sneeuwwit wolkje
en aldus zijn wij gedoemd tot nog een extra sessie in adhd-land
wij vonden het licht nochtans dramatisch prachtig
maar onweer verkoopt niet
nog altijd gek op roze
soms zijn kinderen je te slim af
we hadden grote mensen dingen te bespreken
maar dat lukte niet
prinses roos en haar broertje praatten over winkeltjes
en auto’s
over het grote kindje met de snor
en toen ik ze probeerde weg te lokken
met de foef: maak om ter snelst een tekening
stond ze daar na vijf seconden al terug
jasmine, i need an update!
de tempel op weg naar nergens
we waren het smalle baantje, dat steeds nauwer werd,
deze namiddag bij toeval ingdraaid
het asfalt werd zand, met hier en daar een bijna leeggedroogde modderplas
en in de verte, tussen veel natuurlijk groen lag een oude tempel,
goed voorzien van wierook en papieren geluk om te branden,
de scheurkalender stond nog op 14 maart,
de dag dat iedereen,
in het land waar ik vandaan kom,
stilstond bij kindergeluk
moederangst, vadertranen,
bij hoe een prille zorgeloze wereld plots kan vergaan
ik besef me de toevalligheid van die datum nu pas,
terwijl ik naar de donkerkleurende einder kijk,
mijn beeld sinds die dag,
bij de alsmaar wederkomende gedachte aan
hoe ongeneeslijk lang
die ouders gebroken moeten zijn,
ondanks de mediale troost
de kans dat ook de tempel – op weg naar nergens
sinds die dag begaan is met al dat verloren kindergeluk,
leek klein maar kan niet toevallig zijn,
denk ik nu.
the dining room
nog 1 keer slapen
en dan gaan we eindelijk terug
naar ons zeehuisje in wording
the dining room staat er al jaren
en die gaan we zo laten.
once, on a sunday rooftopnight
Linus was hier samen met zijn moeder en vader,
zijn melkwitte grote zus
en de twee boris-kindjes
mama Linus had gebeld,
met een mededeling over
hoe groots-klein de wereld kan zijn
ik had boris ja-ren niet gezien
hij kwam vroeger dikwijls bij ons thuis
om wall street broertje op te halen
tijdens zijn doortocht
op weg naar wilde gentse nachten
ik keek die zondag naar boris
en zag mijn broertje,
mijn kleine broertje
die ondertussen ook vader is
boris junior is na een weekend singapore
beste maatjes met Linus
en samen aten ze groentetaart op ons dak,
met spekjes en geitenkaas
samen waterden ze de planten
en hadden ze druk plezier om niets
sasha
“are you poor?”
“yes sasha i’m poor”
“No wonder all things in your house are old and broken”
Singajo's world 
leave a comment