Singajo's world

gisterenavond zijn we naar tiong bahru getrokken
voor een diner met yanto
we hadden afgesproken in een seafood restaurant
maar we hebben niets gegeten dat uit de zee kwam
er zwommen nochtans gigantische krabben uit alaska
en vetgemeste kreeften in het uitkies-aquarium
ook grootse garnalen dansten in het water
maar yanto eet geen seafood
en dat komt omdat hij jood is
“we don’t eat things that eat their own shit”
legde hij uit met zijn zalig Frans accent
we ontmoetten elkaar hier jaren geleden op een mugic-feestje
we zijn beiden groter zijn dan de Singaporese middelmaat
en zodus zagen we elkaars hoofd uitsteken op die overvolle dansvloer
het schiep meteen een band
hij spreekt nog steeds over “the mugic century”,
de tijd van de ongedwongen parties in de bar van onze favoriete lesbo,
inmiddels verkeren we in het post-mugic tijdperk
en is geen enkel feest zo leuk meer volgens Yanto
gisteren heeft hij me ook zijn huis laten zien
volgestouwd met beeltenissen van jezus
“jezus is my hero!, jezus is a superstar”
dat vond ik toch wel vreemd voor een jood
in zijn huis heeft hij ook zijn architectenoffice,
en daar sluipen iedere dag 4 werkkrachten binnen
omdat een office in je huis hier niet mag
als zijn huisbaas om de huur komt
moet hij alle tafels herschikken,
doen alsof het een leefruimte is
uit veiligheidsoverwegingen
staan de kopieermachine en de fax in de douche
dat vond ik heel grappig
en ook wel een beetje joods.