Singajo's world

toen ik haar hier voor de eerste keer ontmoette,
wist ik niet of ze zelf gekozen had voor geen haar
het stond haar, dat zeker,
een artistiek type, zo dacht ik
en ik was vooral heel blij
dat ze er bijgekomen was,
in ons selecte clubje van
a-typische belgen
in het singaporese buitenland,
een fijne vrouw van omtrent mijn leeftijd
ontmoet ik hier niet elke dag

ondertussen zijn we een half jaar verder
en weet ik dat geen haar geen keuze was
dat ze zo ongelooflijk moedig is
strijdlustig, open, grappig, mooi
geliefde en moeder
en ook wel artistiek

vandaag keert ze naar belgie terug
ze mag daar meespelen, zo zegt ze zelf
in een medical trial voor een nieuw medicijn

ik hoop zo dat we haar hier
snel terug te zien
met haar onklopbare
levenslust

meespelen en winnen,
dat zou mooi zijn.

ik stond zo graag op het krukje
om naar de wolken te kijken
ochtendwolken
roze avondlucht
en de soms staalblauwe hemel
de lichtjes in de verte
het mooie tempeldak
terwijl het koele water
mijn lijf verfriste
maar alles verandert
ook mijn douchezicht

daar stond ik mooi
in het toilet van de memorabele mars bar
te new york city
met een broek vol opghouden pipi
ik had het kunnen weten,
al die smalende blikken
toen ik me richting
weecee begaf,
ik dacht
onnozelaars, ik ben geen chichi madame
maar uiteindelijk dan toch een beetje

op een mooie vrijdagavond, heel kort geleden,
en toch wel onverwachts
zat ik in zijn groene tuin
wall street broertje woont nu in Harlem
en dat voelt een beetje als wonen in Zwart Afrika
we hebben dagen door zijn stad gedwaald
en gezien dat het goed was

ook in zijn harlemse tuin,
met zelfgeplante bloemetjes
lichtjes op zonnergie,
en een nieuw oud hobbelpaard

daar waar blote lucienne en naakte henriette
de wacht hielden
en hij met water de katten wegjoeg
hoorde je de stad zachtjes ruisen
terwijl zijn geliefde zachtjes over haar
bevruchte buikje wreef
mooi was dat.

ze deed het met zoveel nonchalance
dat ik er haast onwel van werd
mijn nooit verwezenlijkte meisjesdroom

dat was lang geleden
en het weerzien deed meer dan deugd
mijn liefste moeder in m’n armen,
haar emotionaliteit die me ook zo eigen is
(en waar ik soms o-zo-tegen-vecht)
de vertrouwde schouderklopjes van pere jozef,
de vader der vaders, met zijn wijze woorden
mijn grote broer en zijn droogste humor
hannepan de spreidstand kampioene
notebrood de voetbalster
rinske de cabriorijdster
en fluffy het wit konijn – aan de rode leiband
de stilte zoals ik ze alleen daar maar ken
eekhoorntjes in de bomen – grijze garnalen in mijn mond
en o-zo-veel madeliefjes in het groenste gras.