Singajo's world

zo ging dat: de wekker brulde ons uit een diepe slaap lang voor de zon wakker werd, in de late nacht. We liepen naar de auto, plagend bekvechtend over wie zou rijden. Ik rij zei de koloniaal want gij vraagt anders meer dan honderd keer of het naar links of rechts is. Neen ik rij, want gij rijdt altijd voorbij de afslag. Toch kroop hij achter het stuur.

De auto startte niet. Omdat de koloniaal de lichten had laten branden. Ik was blij dat hij het was en niet ik. De stand is daarmee 2-1 is voor mijn lief. Al drie finaal platkapotte batterijen op minder dan 3 maand dus. Faut le faire.

We sprongen in een taxi en wipten er  net op tijd weer uit aan  Marina Pier South. Door de douanecontrole en een klein motorbootje op. Over de golven, zoekend naar die ene mastodont. De kapitein kende de zeebaan, nam scherpe bochten en voer recht op het containerdoel af. We voeren er rondjes omheen, en nog en nog. en steeds dichter. ik voelde me heel klein maar vreesde geen botsing.

De zon kwam zacht en rozig omhoog uit het water, prachtig licht. Maar de reus lag met zijn poep in de verkeerde richting. Zo vond de klant. Veel liever wilden ze zijn gezicht zien.