Singajo's world

Omdat chinezen anders tellen, vierden ze hun nieuwjaar dit jaar op 3 februari en 4 februari. en 5 februari en 6 februari. In Singapore  ligt  alles dan  plat. De straten zijn leeg, de uittocht is groot, alle boten en vliegtuigen zitten vol – de bedrijven zijn dicht. Vakantie.

We zijn vorige woensdag teruggekeerd naar Singkep en omdat er daar ook een pak chinezen wonen, vierde men daar ook chinees nieuwjaar. Er hingen rode lampionnen in de straten en liondancers  zegenden  de winkels, we zagen miserabel vuurwerk en niemand dronk zich een stuk in zijn voeten. In muslimlanden drinkt men niet. Ook al wonen er veel chinezen. Je kunt er wel lauwe pinten kopen in de supermarkt en ze staan heel zeldzaam ook in blik op het schap van een katholieke bartender. Maar in al die tijd dat ik daar al heb doorgebracht heb ik nog niemand een glas zien drinken. Behalve mijn lief dan.

We waren zo snel naar Singkep teruggekeerd omdat we die weken na die late december ontdekking alletwee met ons hoofd op dat eiland waren blijven steken. Omdat we dachten dat er daar een droompensioenplan lag. Maar het lag er duidelijk niet.

De enige strandhut stond er wel nog, wachtend, en hoe blij ik ook was om ze terug te zien, ze gaf geen zicht op een verre toekomst. Dit keer was ik blij om terug te komen naar de stad. Alsof januari niet heeft bestaan en het nieuwe jaar pas nu begint.

Gong xi fa cai!