Singajo's world

We zijn terug thuis in het warmvochtige Singapore. Dalian was geen pleziertrip, we hebben vijf dagen non-stop gewerkt in een onderkoelde building in aanbouw. Het was heel bizar, een bouwwerf van 52 etages hoog met op de 48ste verdieping drie kant en klare showflats. Zonder verwarming. Een beetje over the top qua inrichting, met namen als de Gucci en de Chanel, vervaardigd met geimporteerde materialen en meubels uit Italia, uitzicht over de zon-mistige stad. Neen, naar Dalian moet je niet gaan om gezonde lucht in te ademen. De lunchbreaks waren de hoogtepunten van de dag, dan slenterden we door de straten naar alweer het beste maal van de reis. Die Chinezen kunnen koken! Zondag hebben we dan toch wat van de omgeving gezien omdat de koloniaal ook een paar landschapsfoto’s moest maken, we zijn toen naar de kust gereden, door de bergen, langs sprookjesachtige kliffen en bizarre taferelen, met Tibetaanse moordhonden en hippieachtige berggeiten, we zagen vrouwen die oesters plukten, mannen die achterwaarts de berg afliepen, gestroopte vossen en een huis zo groot als een hondenhok.

Het was mijn tweede keer in China en stilletjes hoop ik dat er snel een derde keer volgt. De klant was tevreden en ze hebben daar nog megaprojecten in andere, voor mij nog onbekende steden … China is zo’n andere wereld en ik vind het daar op een of andere manier fantastisch, omdat je hard je best moet doen om je verstaanbaar te maken, omdat dit soms niet lukt, omdat 4 daar een ongeluksgetal is en er dus geen 4de, 14de, 24ste, 34ste, 44ste verdiepingen bestaan … omdat ze daar kikkers eten en kwalen en sprinkhanen, omdat er heel oude gebouwen zijn en gloednieuwe, omdat ze mooie pakjes sigaretten hebben, omdat je nog plekken vindt die doen denken aan de middeleeuwen, omdat iedereen er vuurwerk afsteekt, omdat ze sekspoppen verweesd achterlaten op het strand (dat vond ik echt een heel zielig zicht), omdat de mensen vriendelijk zijn, ook al spekelen ze op uw schoenen, ook al slurpen ze hun soep en ook al zijn ze bij momenten lomper dan lomp. Ze zouden u omver lopen, vertrappelen om toch maar eerst aan de kassa te zijn. Maar dat is een detail. En ik weet: China heeft veel negatieve kanten, maar ik kijk altijd liefst naar de dingen die me doen beseffen dat we in een wondere wereld leven.

monday night still life