my life as a taxidriver (2)
om de een of andere reden
moest ik aan sneeuw denken
toen we we over die brug reden
en aan vader
die me het sneeuwlandschap
in de Lembeekse tuin
skypegewijs in realtime
had laten zien
en aan moeder
die enthousiast vader vervoegde
en riep dat het geleden was van toen ze 21 was
zoveel sneeuw op de grond
ze wist dat nog omdat haar eerste vriendje
toen was komen eten met kerst
en haar broers vonden dat hij indruk wilde maken
met zijn deux chevaux door dat gladde wattenlandschap
vader keek onberoerd, geeuwde onverschillig
dat vriendje van weleer vreesde hij al lang niet meer
ondanks de fonkeling in moeders ogen
wisten we beiden dat zij het was geweest
die de deux chevaux rijder er op had gewezen
dat hij eigenlijk een aanhanger
van de herenliefde was
vrijdagochtendvroegzicht
stonden we daar terug op dat casinodak
nog met toegeplakte ogen
wachtend op het uiteendrijven der wolken
en vol zonsverwachting
maar de wolken klitten samen
tot alles grijs werd.
prataman
hij is niet zomaar een indische-pannenkoeken-bakker
maar een award winner
en hij doet het allemaal heel stoer
en gezwind
in zijn overhete stall
de hete bakplaat van prataman
staat aan de overkant van ons dak
en zijn prata’s:
een zoet-festijn ontbijt
my life as a taxi driver (1)
sinds hij voor beperkte tijd
die ondertussen meer dan drie maanden duurt,
niet in staat is om zijn brommertje te starten
voer ik de koloniaal overal rond
en ben alzo en tegenwoordig
gespecialiseerd
in de adressen van hobby winkels
voor miniatuur vliegkunst
te singapore
toen ik daar vandaag zat te wachten,
langs een baan in Chinatown,
terwijl de koloniaal
met het enthousiasme van een kind
een antenne ging kopen
voor de remote control
passeerde die trieste man
terwijl die andere
zo fake vrolijk naar me lachte
foto’s zijn niet altijd echt
the security guard
ik gaf het pakje foto’s aan de secretaresse
allemaal portretten van de fabrieksarbeiders
de koloniaal had die als geste genomen
toen we daar vorige week donderdag waren om allerhande
eigenaardige staalmachines te fotograferen
gigantische schroeven produceerden ze
in het vrij gezellige fabriekje
met dertien arbeiders
een dikke amerikaanse baas
en twee knikkebollende Indische onderbazen
gemoedelijke sfeer
niemand leek een nummer
en overal hingen rook-verbodstekens
maar nog nooit eerder
heb ik zoveel zien roken op de werkvloer
“hij is dood”, zei de secretaresse droog toen ze zijn foto zag
“wat is er gebeurd?”, stamelde ik
“o gewoon, slecht weer. een ongeluk. He died.”
toen ik met de besnorde onderbaas naar boven liep
zei ik dat ik het zo erg vond, dat dodelijke accident
“oh, but it was no accident. just a stroke”
en hij schudde, op die zo indische manier met zijn hoofd,
glimlachte,
alsof hij net had meegedeeld
dat het toilet links achter in de gang was
dus toch een nummer
dacht ik verbijsterd
ik ken zijn naam ook niet
maar hij was wel
een heel vriendelijke security guard
Singajo's world 
2 comments