Singajo's world

als het hier regent dan zijn de planten blij
en stromen de afgewaaide bambou blaadjes naar het waterputje
soms zijn die blaadjes met verstoppend veel
zodat het putje niet kan slikken
dan worden de blaadjes een zwembad-“stopsel”
en kunt ge pootje baden op ons dak

als het water zoals op 16 juni 2010 naar beneden knettert,
dan staat het hier blank tot in de keuken,
dan ontploft de frigo, verdrinken onze schoenen
en verzuipt de boekhouding van anderhalf jaar
want die leg ik -waarom toch?- op de grond,
dan drijven er kousen en soustiens door het huis,
staan onze fotodozen onder water en springen de plongs

er is geen licht
de ijscreme smelt
en de kaas begint te stinken

er vallen bomen dwars over de autostrade,
orchard road staat blank
en ge kunt in basement one van de shoppingmalls duiken
alwaar de Hermeskleren zachtjes op het troubele water drijven
terwijl geparkeerde auto’s aan waterballet doen

als ge op zo een dag dan ook nog eens uw maandstonden hebt,
dan valt er eigenlijk weing te lachen,
tot het u opeens binnenvalt
dat ge uw lief uitgerekend vandaag vier jaar kent

en dat hij zo rustig is gebleven toen hij het verdronken land zag,
ook al waren zijn speciale buislampen om zeep
ook al was zijn boormachine verdronken
en ook al waart ge met uw zondvloedhoofd
zijn statief vergeten op de shoot

ik weet niet of de statistische kans
dat zo een gebeuren zich in een mensenleven voordoet,
groot is
maar het is zo een dag
waavan ge aan het eind en uiteindelijk,
– terwijl ge een glas drinkt bij kaarslicht
en alles geurt naar stinkend natte schoenen –
wel heel blij wordt

en ge denkt:
water droogt
en overmorgen komt Inka

Vandaag is een trieste dag
onze allerliefste Inka, Encarnacion Paloma Corpus, verlaat ons
ze zong altijd terwijl ze ons dak poetste,
ze lachtte zo zalig
en zuchtte nooit bij het aanzien van ons wekelijks stort

Inka keert na zes jaar Singapore terug naar Manilla
haar familie heeft haar gesmeekt
zelf heeft ze daar niet zo’n zin in
het leven daar is veel harder
Manilla gevaarlijk
en een brood verdienen moeilijk
al is er wel een plan
ze hoopt er samen met haar zus en schoonbroer
een restaurant te beginnen

haar vriendje en turtle Angie, met wie ze al jaren een kamer deelt
zijn ontroostbaar,
If he wants to marry me, he can come over otherwise he can stay here
zei ze lachend
maar je zag het verdriet in haar ogen

Inka was een plezier in huis
duizend procent te vertrouwen
en iedere week knuffelde ze me half dood
er zijn veel poetsvrouwen in de stad
maar geen tweede Inka

We gaan haar missen. Heel hard.

(als ge hier wilt integreren moet ge u van tijd tot tijd ne keer verkleden)

Raar dat ik nooit eerder aan iemand heb gevraagd wat er boven onze naamloze steeg staat geschreven maar sinds gisteren en dankzij Ian wonen we vanaf heden in de draakbergtempelstraat.

En vandaag gespot in de appelsienenplant: een nieuwe rups! Die ik dit keer voorzeker laat uitgroeien tot een machtige nachtvlinder.
U moet weten dat ik vorige week zo’n rups heb vermoord. Omdat de koloniaal zei: “die beesten zijn de pest, ze vreten heel den hof op.”
De rups ziet er ook niet uit als een rups, eerder als een prehistorisch miniatuurmonster, terwijl ik de rupsen uit mijn kindertijd herinner als kleurrijk en poezelig, met van de fijne haartjes en koddige pootjes. Daarom geloofde ik mijn koloniaal en maakte ik het beest koelbloedig af met organic insecticide … (waarbij de rups zijn kop in de lucht stak en achterover van de plant viel).
Pas toen het beest knallend dood was, zei mijn lief dat het een nachtvlinder was …

dit keer dus anders
dit keer kijk ik tot de ontpopping
en dan zal wellicht een ranzige mot geboren worden
want nachtvlinders zijn motten, zegt de koloniaal

hij is de eerste die ik doorgaans zie als ik ’s ochtends buitenkom
dan vraagt hij:
“did you have your breakfast yet?”
“first buying milk”, antwoord ik
als ik pas tegen de middag uit mijn bed kom gevallen
vraagt hij:
“did you have your lunch already?”
en zo hebben we ons dagelijks ochtendgesprek
met weinig woorden
terwijl hij z’n pauze neemt en een saffie rookt
even geen pompbediende
zijn shift start om zes in de ochtend
en na de shift tot zes in de avond
doet hij een andere shift
is hij de bierman in de foodstall rechtover ons deur
tot een stuk in de nacht
dan roept hij “Beer?” als ik voorbij loop
“no only wine that you don’t serve”

ik heb me al afgevraagd of hij soms slaapt
of hij helemaal alleen op de wereld is
werkt voor het geld
of om de eenzaamheid te verdrijven