queens of the night
ze blijven een fenomeen
die vrouwen die eigenlijk mannen zijn
overdadig uitdagend
en met borsten
waar ge als echte vrouw
zelfs nog niet van droomt
voor de echte meisjes van de nacht
zijn ze gevaarlijke concurrentie
echte meisjes
hebben niet zo’n benen
of borsten
laat staan zo’n lange, ranke gestalte
(al kan aan die borsten wel gewerkt worden natuurlijk)
zien die mannen dat dan niet?
of vinden ze het gewoon spannend?
flirten, neuken met een artificiële vrouw
die eigenlijk een vent is?
(en dan moet ik terug denken
aan die ene kerel,
die het gewoon toegaf:
they are the best in oral sex)
la serveuse
haar naam is yue
en ze eet graag ijsjes
ze woont vlakbij het vreemde paradijs
en op gelijk welk uur van de dag
kan je in de warung van haar moeder
noedels bestellen
yeu brengt de stomende borden
op haar eigenste manier
met wakkere ogen, kordaat
en nieuwsgierig,
naar de gasten
van het bohemienkamp
ze is stoer en moederlijk
en kan zelfs met honden praten
en af en toe zie ik haar in gedachten,
geniepig en vol lust
noedels uit de borden slurpen
en dan weet ik niet:
is dit een herinnering of
verbeelding?
aanbeden als een god
overal overal overal
hangt zijn beeltenis daar aan de muren
en kijkt hij zijn onderdanen minzaam toe
vanuit keukens of wassalons
langs grote boulevards
en in donkere steegjes
met de king moogt ge niet lachen
want dan vliegt ge in ’t prison
dit is een ode
aan een koninklijke vriend
van onze eigenste wijlen boudewijn
sinds 1946 op de troon
faut le faire
taksinfolie
ze noemen hen de red devils
en ze willen taksin terug
ik ken niet veel van thaise politiek
ik weet niet of taksin slecht dan wel goed is
mijn lief zegt
dat taksin den berlusconi van asia is
een zakenman biljonair
die aan politiek doet
de arme plattelanders willen hem terug
en gooien symbolisch bloed tegen de muren
maar die zondag
was het vooral een feest vol toewijding
en adoratie
voor die man
van wie ik niet durf zeggen
of hij goed
dan wel slecht is
of mag ik me niet laten misleiden
door een monk met een heiligachtig hoofd?
“woef” kon hij niet zeggen
hij keek radeloos
moedeloos
verloren
hij had pijn aan zijn poep
zitten ging alleen aarzelend
met treurnis in de ogen
en hij voelde zich stoem,
zo geelgeverfd door zijn patron
ik had dat nog nooit gezien,
een gele hond
hij was best grappig
qua uitzicht
maar ook heel zielig
terwijl de radio speelt
soms zijt ge zo moe
dat ge u gewoon ergens legt
op een voetpad of zo
een warm hard bed
in openlucht
en ge slaapt als een roos
en ge droomt zacht
terwijl een radiostem
onheilspellend door de
straten walmt
maar dat deert u niet
want er zijn geen muggen
ladyboyboeddha
dit is Vee, de hotelbaas van het strange paradise in bangkok
er zouden meer van dit soort hoteleigenaars moeten zijn
goed gek
zodat ze hun eigen sprookjes geloven
we zijn daar uiteindelijk
en noodgedwongen
een dag langer gebleven dan voorzien
omdat mijn passport is gaan lopen
en ik het land niet uit mocht zonder
en zo gingen we terug
naar het hotel aan de waterkant
ik helemaal overstuur
omdat ik twee dagen later
in een ander land moest zijn
maar wat ik zeggen wou:
van mij mag hij er komen,
de ladyboyboeddha
strange paradise
na een tocht door ministeegjes
waar ge over fietsen
en versgewassen onderbroeken valt
komt ge in een broeierige oase
in de megastad
met zicht op de rivier,
ronkende boten
en de indrukwekkende
rama 8 bridge
ge hoort er krekels krekelen
en uw bovenburen neuken
ge vergaapt u aan de muurschilderijen
en barbiepoppen
aan de kitsch die ge in uw eigen huis zoudt willen
aan de jongens met lange nagels
en zwierige kontjes
er wonen ladyboys en samoerai’s,
een thaise poedelhond
geflipte russische kunstenaressen,
ex-bodyguards,
poolse oorlogsjournalisten
blonde serbische bimbo’s
en ook jezus, boeddha en allah
verblijven hier
het geurt er naar kruiden,
naar verse curry,
naar de rivier
en anti-muggenzalfjes
het huis ontwaakt laat,
zo rond siestatijd
en de dagen eindigen pas
in de vroege troebele ochtend
op het koelste etmaalmoment
voor een goede nachtrust
moet ge hier niet zijn
dankzij de muggen,
het plaatselijk venijn
en de matrassen, o zo hard
waardoor dagelijkse massages
geen luxe
maar noodzaak zijn
i ♥ this strange paradise!
hoe snel het allemaal gaat de dag van vandaag
daarnet stond ik nog op ons dak
pannekoeken te bakken voor het roze rozen elfje
nu in changi airport op weg naar bangkok
alwaar we de nageboorte gaan opzoeken
die in de city of angels
werkt aan een ladyboy- fotoproject
leave a comment