Singajo's world

ga maar eens met uw hoofd
boven zo’n stoomketels hangen
een week lang
bij rukwinden en slagregens
tussen blindmakende smog
of bijtende vrieskou

industrieel afvalwater stinkt
de fabrieken die we in china bezochten
reinigen zo’n water
met allerhande ingewikkelde processen
en rare machines
en dat stinkt ook
en aan het eind van de dag
stinkt ge dan zelf
terwijl het gewassen water
terug naar zee stroomt
en niet meer stinkt

naar men zegt
kan je de wereld beter bekijken
als het koud is
heel veel tijd heb ik me afgevraagd
of dat in mijn bevroren toestand
effectief zo was
maar verkleumd,
met een non-stop bibberend lijf,
bijna dode vingers
en mijn muts half over mijn ogen gezakt
zag ik vooral mist,
smog en andere bibberende mensen
chinezen dan
die niet hoffelijk zijn
slurpen uit hun bord
spugen op de grond
en je haast omver duwen
omdat zij eerst op de trein willen zijn

wat ik mooi vond in de steden
was dat je heel veel oude mensjes zag
goed en wel verrimpeld
aan de arm van hun iets minder verrimpelde dochter
in het westen liggen zulke mensjes
doorgaans in een vergeten bed

de wijn werd geserveerd met nodige poeha
in de kleinste kristallen likeurglazen
alsof je ging je lippen zetten
in een dertiende eeuwse
drinkschat
zo voelde het
in de keizerlijke koude private room
waar kortgerokte diensters met oorverwarmers aan
het eten sierlijk op de draaitafel gooiden
terwijl ze lonkten naar de koloniaal
de fabrieksbaas keek genoegzaam
en ook hij had zijn dikke winterjas niet uitgedaan
voor dit avondmaal

in China mag je roken in de taxi
en de chauffeurs spreken geen letter Engels
ze kijken je aan alsof je komt van Mars
terwijl jij denkt dat zij het zijn
die van een ander universum komen

zelf had ik aantrek van twee blozende jonkheren
op een brommertje
in een grauw grijs donker far west dorp
ze lachten alsof ik zag eruit als een formidabel wereldwonder
You’re Big! Big! Big! Big!
ze klopten met hun handen op het achterzadel
mocht ik zomaar mee
Big! Big! Big!
ze wilden een kus
maar die kregen ze niet

heel zielig was de italiaanse textielmachien specialist
die we ontmoetten in een zeldzame bar met de verwarming aan
hij had geen vingers meer
maar vooral
hij woont en werkt in china
ver van zijn italiaanse mama
ver van iedereen
hij zat daar eenzaam aan de bar
met de zoveelste whisky tussen zijn vingerloze handen
zo verwarmde hij z’n hart
zo vierde hij z’n verjaardag
na een poosje zakte hij van zijn kruk
knock out tegen de vloertegels
een verjaardagsfeest om nooit te vergeten
zelf waren wij, als zijn enige gasten,
ook redelijk beschonken
en de volgende ochtend
besefte ik
dat koude
wel degelijk een voordeel heeft,
koude
is de ideale katervermorzelaar

de laatste dag in china
heeft president obama ons bijna van de baan gereden
met zijn sjieke zwarte slee
en gisteren las ik
dat mister populair daar in shanghai geijverd heeft
voor een onbeperkte toegang tot internet
want de chinezen hebben geen toegang tot facebook
ze kunnen geen youtube filmpjes bekijken
en geen vlaams leren met behulp van mijn educatieve blog
onverantwoord is dat