Singajo's world

Six feet dat is een afstandsmaat. Een zeer specifieke.
Het is de afstand die je lichamelijk moet respecteren
als je iets vraagt aan een onbekende Chinese vrouw.
Dit handige doch ontnuchterende weetje,
werd mij helaas heel letterlijk in het gezicht gespuugd.
Zweterig speeksel van de man, die woont ten onder ons dak,
knal in mijn gezicht geschoten.
Daar stonden wij proper, de nageboorte en ik.
Hij ten volle overtuigd van z’n recht om dichterbij te mogen gaan als hij iets wil vragen aan iemand die doet alsof ze doof is.
Ik met mijn handen vol vuilzakken en vooral de wijsheid van moeder indachtig
– dat een mens beter af is met een goede buur dan met een verre vriend –
En toch,
dat speeksel,
zijn vrouw die als een wezenloze,
verlepte,
plant
stilzwijgend
toekeek,
en de absurditeit van de situatie
perplexten me.
Hij dacht, zo moet u weten, dat de nageboorte zijn vrouw ging kussen.
En als er iets minder plausibel was (en is) dan dat ik op een dag geld zal kakken,
dan was het dat wel.
Dat sprak voor zich.
Vandaag stelde mister Lim,
onze landlord met een verslaving aan relax zetels,
met zijn tipsy hoofd van half drie in de noen,
me gerust aangaande deze voetenkwestie.
“Those Chinese! Don’t listen to them!”