Singajo's world

het zijn hier geestige tijden,
interessante tijden
ook wel nadenktijden

het is een genoeglijk plezier
om de koloniaal met z’n zoontje bezig te zien,
vertederend soms
ook al is dat zoontje
al lang geen kindje meer

het voelt als vakantie in eigen stad
vakantie met roller girl allures
en
we gaan veel te veel op stap,

stiefmoeder in een
jaarlijks-voor-1-maand-herenigd-interim-nieuw-samengesteld-gezin
is eigen-t-lijk-wel
heel fijn
ook wel
omdat ik nu somtijds
‘s ochtends met een zomphoofd
pannenkoeken bak

misschien om de herinnering
aan vroeger
toen ik voor m’n broertje en z’n vriendjes bakte
op zoek naar ontvlambaar
klommen zij in de drankkast
en ik flambeerde de keuken net niet in brand

en
zo
is
alles
nu
ook
een
beetje
vroeger

May i present to you

de lekkerste lassi van mijn stad

hij smaakt naar echte koe

boe boe boe

en ook een beetje sweet

maar niet too too too

ze serveren hem

in grote sjieke

onechte

ijscreemcoupes

met een rietje

zo dik als een petroleumbuis

maar evengoed

in een filterdunne

plastic beker

die je

tropisch zwetend

mee kunt dragen

naar huis

Die another day
is de slogan van de e-sigaret man
maar zelf is hij duidelijk niet van de nicotine af
hij zuigt de nodige porties gulzig naar binnen
krachtig en hard
met een smaakje van cappuccino
vanille, appel of whisky –cola,
banaan of aardbei
en zelfs french marlboro
hij is verslaafd aan zijn teerloze-blauw-lichtgevende-stok
aan de rookbare gsm
aan de usb-stick met zuigfunctie
hij heeft wel tien oplaadbare batterijen
en honderden ampulles met populaire smaken
ge kunt zelfs spruiten roken
Ik zeg maar iets
en het eerste wat hij vraagt als ie binnenkomt
is een verlengdraad
zo kan hij via de stroom fake roken
zo valt de batterij nooit plat
je moet op alles voorbereid zijn
zo zegt hij
want een platte batterij
dat is razernij
Ik weet nu niet of ik het een ramp moet vinden
dat ie de oplader voor mijn exemplaar
(in de vorm van een sobere zwarte balpen)
vergeten was
waardoor er
(zucht)
alweer uitstel is
(misschien zelfs afstel)
van al dat fake gedoe

Stel u voor dat het waar kan zijn

dat vandaag, 28 juli van het jaar 2009

de dag is

dat ik mijn laatste echte sigaret rook

vanavond komt naar ons dak,

helemaal uit de Filippijnen overgevlogen

onze vriend en inventor van de een of andere e-sigaret

hij heeft een exemplaar voor me in zijn valies gestopt

met batterijen en andere toebehoren

een exemplaar dat ik wil uittesten

een exemplaar waarvan ik veel verwacht

een rookvrij leven

nu het nog kan

ik weet nog niet

of het een usb-stick

een nepdiamant

of een balpen is

waaraan ik zal lurken

maar ik kijk er wel naar uit

(alhoewel…)

Niemand wou hem

niemand keek naar hem

dus nam zij

die hem niet hoorde

het piepende hondje

mee, terug naar huis

het leven

is

heel schrijnend

soms

Zondag rustdag

en ik frutsel door papieren

door alles dat ik had weggemoffeld

in verborgen lades

voor het nageboortefeest

en nu zie ik die tekening terug

die moeder

nog niet zo lang geleden

heeft laten bezorgen

door een private koerier

opgedraaid in een huispapier rol

waarop zij geschreven had

NIET PLOOIEN A.U.B.

in haar zo vertrouwde

handschrift

dat ze ook gebruikt

voor dwingende boodschappen

in het toiletvertrek

waarvan ik  er nog 1

helemaal uit het hoofd ken

en die gaat als volgt:

DRUKWERK GEMAAKT?
GOED DOORSPOELEN!
NOG EILANDJES?
NEEM DE WC-BORSTEL
EN MET BORSTEL EILANDJES VERWIJDEREN
NOGMAALS GOED DOORSPOELEN 

DANK!

(er stond nog net niet bij: EN HEB EEN FIJNE DAG)

het kunstwerk uit het rolletje

met de dwingende niet plooien boodschap

komt van prinses Hanna,

het aller zusje van notebrood

en nu mag ik toch wel zeggen

dat het vierkant hoofd dat ze me heeft toebedeeld

niet strookt met de grote mensenrealiteit

maar mijn door haar gekregen glimlach

is waarlijk wel

zo groot vandaag

welkom op de wereld rosie

tien dagen ben je er nu

ik heb een beetje gewacht om mijn vreugde omtrent je komst te uiten

omdat er geen woorden zijn

die kunnen omschrijven

hoe ik van op afstand

die lange negen maanden mee heb uitgekeken

naar jouw komst

je noemde al die tijd het meisje

want je moeder

die kan geheimen bewaren

Rosie

Ik kreeg vochtige ogen

eindelijk had je een naam

en toen ben ik een paar sloefjes voor je gaan kopen

artisanaal vervaardigd

door mijn Chineesachtige achter-achterbuurvrouw

ze stonden naar me te lachen op de antieke kassa

van haar geurige snuisterwinkel

ik vond ze bij je passen

ook al heb ik je nog nooit gezien

maar toen ik thuis kwam

lachte iedereen me uit

“Rosie is geen pop”, zegden ze

“Rosie is een meisje

en meisjes hebben geen poppenvoetjes”