Singajo's world

Dat zei ik tegen mijn vader toen ze er daar in ’t vaderland maar niet in slaagden een regering te vormen. “Lach daar niet mee,” zei hij toen, “de situatie is hier ernstig. Heel ernstig.”
Maar van op een afstand van meer dan 13 duizend kilometer heeft de Belgische politiek hier al voor heel wat jolijt gezorgd. Kent iedereen België. Denken ze niet meer dat België de hoofdstad van Brussel is. Zo van die dingen. En vraagt men zelfs of ge uit het Flemish of French speaking gedeelte komt. En wat er nu eigenlijk het probleem is in die kleine mierenkolonie. En zelfs dat geval van een Filip Dewinter heeft hier ondertussen al met een pasfotooke in de plaatselijke krant gestaan. België wordt wereldberoemd door het politzieke gebeuren!
Nu kreeg net een mail van een vriend die schreef dat de baas van zijn land wellicht zelfmoord zal gepleegd hebben tegen de tijd ik daar land om een zalig en vrolijk kerstfeest te vieren in familiekring. Misschien doet hij het wel op de herdenkingsdag van kindeke Jezus’ geboorte. Stel u voor. Dat zou nogal een statement zijn.
Maar zou het ook de oplossing zijn? Ik heb het nooit voor die geitenmelker gehad, wel in tegendeel, ik vond hem een remedie tegen het katholiek geloof, dacht zelfs dat door zijn schijnheilige komst mijn ouders verlost zouden worden.
Maar ze gaan nog altijd naar de mis. Bij voorkeur in Loppem omdat de paters daar zo van die vervoerende Gregoriaanse gezangen door de kerk laten galmen. Zeer indrukwekkend, zo een kerk vol zingende Sinterklazen. Dat is wat ik er van onthouden heb uit mijn kindertijd. Dan moesten we nog mee, mijn broers en ik, en dan gingen we na de mis een fletse boterham eten in de gecommercialiseerde kantine van die paters waar je ook paternosterkes kon kopen, of blinkende kruisjes voor rond je nek. Mijn pa, die zat trouwens altijd in de Bijbel te lezen tijdens de kerkdienst. Het Oude Testament draagt zijn voorkeur, hij citeert daar zelfs uit in de zeldzame mails die hij me stuurt. Universele wijsheden.
Mijn broers en ik vonden dat niet eerlijk. Dat papa een boekje mocht lezen tijdens de mis. Op een koude zondagochtend hebben we  Jommeke’s en Suske en Wiske’s verstopt onder onze dikke winterjas. En toen vader zijn Bijbel uithaalde toen we op de kerkstoel gingen zitten, toverden wij onze strips tevoorschijn. Je had zijn hoofd moeten zien! En zijn godverwensingen moeten horen! “Jij leest toch ook een boekske pa? Waarom mogen wij dat dan niet doen?” Hij kon er zelfs niet om glimlachen. Nu wel.
Maar ik dwaal af. Ik wou eigenlijk gewoon zeggen dat ik België een fantastisch land vind. Ook al woon ik er niet meer en ook al vind ik dat allerminst betreurenswaardig. En ik hoop dat de geitenmelker geen domme dingen doet. Zo groot is mijn aversie nu ook weer niet. Hij heeft tenslotte gezorgd voor een nooit eerder geziene commedia del arte op politiek vlak . Waarvoor dank.