Singajo's world

Ik ben een beetje tipsy en dat komt omdat we zonet een fles wijn hebben geledigd van superieure kwaliteit. Een fles die we hebben kunnen drinken dankzij onszelf want de druiven die er instaken, hadden we vorig jaar eigenhandig geplukt in de Franse Pyreneeën.

Ik proefde opnieuw die ochtend in de windkracht 8 bergen. De snijdende wind bij zonsopgang die ik als een ventilator op afstandsbediening wilde opdrijven toen de zon hoger ging staan en de vuurbol zorgde voor zwetend, afmattend labeur. Ik zag ons terug liggen tussen de druivenstruiken, uitgeteld met een zere rug na al die uren tussen de struiken. Hoe we vluchtten naar een wondermooie gorge voor een verfrissende duik. ik dacht terug aan vader die het onvoorstelbaar vond dat men in de Pyreneeën wijn kweekt van een keizerlijke kwaliteit. Ik wou dat ik hem  zonet had kunnen laten proeven van de druiven die ik in de fles had gestopt. Ik wou dat vader hier nu bij me zat met moeder erbij. Mijn moeder die ernstig en bezorgd van aard is, maar sigaren rookt als ze tipsy wordt. Uit nostalgie, omdat de geur haar doet denken aan haar jeugd, aan meme Kaprijke en haar sigarenwinkel. Als moeder een sigaar rookt ben ik altijd blij. Ik hou  van mensen die foute dingen doen en voor een gezondheidsfreak als moeder, die bijna een hart aanval krijgt als ze me virtueel ziet roken, is een sigaar verorberen het ultieme, verboden genot. Mijn moeder ziet er ongelooflijk mooi uit als ze rook uitblaast, haar neus in de walmen werpt. En lacht.  Als ze tipsy is. Mijn moeder had hier deze avond moeten zijn. Om mee te genieten van de olifantenwijn, terwijl vader bedenkelijk zijn mond zou spoelen, en zou zeggen dat hij al beter had geproefd. En moeder die dan verontwaardigd had gerepliceerd; “Jef een gekregen paard kijk je niet in de bek”. Of toch zoiets. Ik hou van vader. Ik hou van moeder. En als ik tipsy ben, zijn zij nostalgisch in mijner gedachten.