Singajo's world

Omdat het water hier deze ochtend met tropische snelheid en in Aziatische hoeveelheden uit de hemel kwam vallen waardoor de zoveelste ochtend-soes-draai’ in bed urenlang de enige optie was. Dat vond ik toch.  Omdat het wel iets heeft, kijken door een open raam naar de neerplenzende regen. Omdat de koloniaal zijn overheerlijk, cholesterol rijke ontbijt heeft klaargemaakt toen het water er genoeg van had. Omdat zijn tomaat uit blik met verse chili, koriander, worcestershire saus en spek-spiegelei het beste ei ter wereld is. Omdat we pas ontbeten om 1 pm toen de zon al scheen. Omdat ik dezer dagen zonder tegenzin de vuile schotels was. Omdat ik een douche rechtstaand op het stoeltje heb genomen met mijn neus in het open vensterraam, met op de voorgrond m’n  familie gele badeenden die meegenoot van het mooie wolkenzicht. Het waren van die wolken waar ge u kunt in laten vallen. Met een duizelingwekkende veerkracht, zo lijken ze wel. Omdat de koloniaal me heeft uitgelachen met mijn “ik-wil-u-zo-graag-pakken-maar-het-is-nu-helaas-niet-het-moment”-blik. Omdat er veel mensen over het leven zagen maar ik daar het nut niet van inzie, noch de verspilde energie. Omdat ik zelfgebakken appeltaart naar een vriend heb gebracht die zich niet echt lekker voelt. Omdat ik ondanks alles heel trouw blijf aan mijn groene Italianer want alweer heb ik me niet laten verleiden tot de aanschaf van een zevenenvijftigste rangs kopij. Omdat ik urenlang in oude platenbakken heb gesnuisterd op de Thiefmarket.  En omdat ik me daar uiteindelijk wel heb laten verleiden.  Door zeventien vinyl platen dan nog wel. Omdat ik voor de aankoop  van die elpees ben afgegaan op het hoesdesign. En omdat dit in de meeste gevallen een, al zeg ik het zelf, uitstekende keuze was. Omdat de zoon en de vader nu samen foto’s aan het nemen zijn. Ergens in de stad. Omdat ik hier nu dus het dak voor mij alleen heb en van die gelegenheid gebruik heb gemaakt om al zeven keer naar eenzelfde plaat te luisteren.  Omdat ik nu niet alleen verliefd ben op mijn koloniaal maar ook op die plaat. Omdat een homovriend van twee vrienden het Grote-penissen-boek cadeau heeft gekregen voor zijn verjaardag  en omdat hij daar heel blij mee is (ik heb zijn gezicht gezien op skype. Amai, dat sprak méér dan boekdelen).  Omdat ik met mijn luie hoofd de planten geen water moet geven omdat er zoveel water uit de lucht is gevallen deze ochtend. Zo maar, gratis en voor niets! Omdat de zoon zich hetzelfde kleedt als de vader als hij op pad gaat om foto’s te nemen. Omdat ze weldra komen afgesnord met de oude Vespa en verse broccoli en  kaas onder de armen. Omdat we straks plakspaghetti gaan eten. Omdat er nog steeds mooie wolken passeren. Omdat ik voor de vijftiende keer naar de platendraaier ga lopen voor een extra rondje van deze plaat: 

Omdat ik nadat ik dit fantastische plakje voor de vijftiende keer had omgedraaid naar de keuken ben gehold, speciaal voor mijn vader, zodat ik worcestershire sauce zonder spellingfouten zou kunnen schrijven en omdat ik daar, als bij toeval, op een doos Pringles ben gebotst – sour cream and onion, mijn favoriet – en omdat ik na die botsing terug moest denken aan gisteren, toen ik verontwaardigd was omdat dat Pringles pak, met opschrift Jumbo Can,  maar half vol zat met chips  die kleiner van formaat waren dan vroeger het geval, en omdat ik nu bij mezelf moet constateren dat het me op dit eigenste moment echt niet kan bommen dat die chips kleiner zijn dan vroeger omdat ik vooral goesting  heb om er een in mijn mond te steken. En omdat dat kan. Voila. Daarom is het leven alweer schoon vandaag