Singajo's world

De rijstvelden in Bali zijn nog steeds gifgroen, fluorescerend bijna. Mijn broertje heeft meermaals laten vallen dat hij zich precies in een Vietnam film voelde. Maar dan zonder ontploffende mijnen. Het moet voor Sympie best vreemd zijn geweest. We waren in Bali aangekomen toen het al stikdonker was, Terry had ons naar eigen zeggen een fantastisch slaapverblijf geboekt en zou ons daarheen brengen na een aperitiefje in Manneken Pis. Ja, u leest het goed, Manneken Pis. Sinds een goed half jaar hangt de beeltenis van onze nationale trots als uithangbord van een café-restaurant in een Seminiakse straat. Het was nogal vreemd, dat binnenkomen in een Belgisch café aan ‘t andere eind van de wereld. Iedereen praatte er Brugs, Limburgs of Antwerps. De pinten vlogen in razendsnel tempo over de toog, de Franse wijn ook wel. We waren daar anderhalf uur en het werd 1 groot feest. Sympie kon zijn ogen niet geloven en overwoog meteen een overplaatsing van New York naar dit feestparadijs. Hoe het allemaal is gegaan weet ik niet al te goed meer, maar we zijn met een hoopje mensen in de Galaxy beland, een etablissement waar je cocktails kunt drinken op basis van magic mushrooms. Mijn kleine broer die net als ik niet vies is van een nieuwe legale ervaring liet zich het drankje welgevallen. En zo geschiedde dat we ons samen oeverloos en toch wel onder invloed hebben laten gaan tijdens een paaldansact, we zijn na afloop in het barzwembad gesprongen met al onze kleren aan en we hebben over de grond gerold van het lachen. Uitgelaten omdat we na al die tijd nog eens samen uit de bol konden gaan.
En Terry, die kon na afloop ons slaapverblijf niet meer terug vinden. Ik denk dat we zowat twee uren aan een stuk dezelfde duistere straat zijn op en af gereden op zoek naar de ingang, maar uiteindelijk zijn we gestrand in Terry’s keuken alwaar we nog een stuk Hollandse kaas hebben gegeten en ons te slapen hebben gelegd. Het moet dus vreemd geweest zijn voor broerlief om luttele uren later te zijn ontwaakt temidden van het gifgroen, tussen de ruisende velden met het geluid van de zee.
“Neen Symp, dit zijn niet de champignons. Dit is echt.” Hij geloofde het amper.