Singajo's world

De Canadienne is sinds maanden een vaste waarde in mijn Singaporees bestaan. We hebben haar de eerste keer ontmoet in de zonder twijfel meest funky bar van de stad. Uitgebaat door een grappige lesbienne die er maandelijks een poging tot kunsthappening organiseert. Met succes trouwens. De langbenige Canadienne kwam kordaat naar ons toe, zei “hi”, reikte een hand en sprak: “Nice to meet you, it looks that you neither know a lot of people here.” Na anderhalve minuut formeel geklets, loodste ze ons naar haar man en drie glazen later vertelde ze me al dat hij zo goed als op een working girl was gekropen tijdens een befaamde stag  night van een collega-vriend. Haar man, die tijdens deze eerste ontmoeting een geletterde, gedistingeerde indruk had tentoon gespreid  had het haar de vorige avond – een halve week na datum – opgebiecht . NU dacht zij aan scheiden, aan moord. Aan wraak in ieder geval. Na teveel glazen wijn was ik in de kennis van het kleinste detail van zijn overspel, (tot en met het aantal minuten dat het had geduurd voor hij was klaargekomen en welke handelingen het Filippijnse meisje daartoe had aangewend). Toch wel veel informatie voor een eerste kennismaking vond ik. Maar ik mocht haar wel, want ze was op z’n minst oprecht. En ze trachtte de miserie uit haar hoofd te verbannen door bezeten gedans. Iets wat ik wel herkende.   

De volgende dag belde ze al om zich te excuseren voor al die openheid. Een halve week later wou ze hem en hun getrouwd leven nog een kans geven. Al kroop ze drie weken later nog net niet op mijn lief maar verkrachtte ze zowaar een close vriend. (Tussen haakjes moet ik daar eerlijkheidshalve aan toevoegen dat de close vriend zich de onverwachte erotische aandacht meer dan liet welgevallen.)

“’t Is uiteindelijk overal hetzelfde”, heb ik toen gedacht en ik wist dat die neukbeurt voor vriendschapsbelemmerende consequenties zou zorgen. En zo geschiedde. De zondagmiddag na het voorval zat ze hier in alle staten en op zoek naar een ander onderkomen. Ze dacht zelfs dat ze verliefd was op die andere. ’t Was niet zomaar een scharrel. Twee dagen later miste ze haar vent en kreeg het huwelijk een 627^ste herkansing die dankzij de aankoop van een condominium geslaagd lijkt. Mensen zijn doorgaans geëxciteerd als ze nieuwe sofa’s kunnen kopen.

Naar stadse gewoonte zie ik haar tegenwoordig “during lunch”. Zonder mannen. Ze is als de dood voor een confrontatie tussen haar welgemanierde echtgenoot en mijn close vriend. Begrijpelijk want die welgemanierde man heeft haar op heterdaad betrapt terwijl ze op die andere zat op een vroege zondagochtend in East Coast Park. Je ziet soms wat als je gaat joggen! En natuurlijk is die man niet gek op mijn verschijning want ik moet haar in zijn hoofd zowat op m’n kameraad hebben geduwd. Terwijl ik er dus niets, maar dan ook niets mee te maken heb en helemaal verbouwereerd was toen ze het me vertelde. Niet in het minst omdat ze qua type helemaal niet overeenstemt met de seksuele preferenties van m’n maat. Daarover zei hij later: “Ja zeg, als er zo een vrouwmens echt op u wil kruipen en je bent al maanden niet van bil geweest dan zoudt ge al erger dan nen pater moeten zijn om er niet op in te gaan.”  Zo gaat dat dus.

Onderwijl zijn er een ruim aantal maanden na haar gewraakte daad verstreken en in de voorbije tijd heeft ze zich op een alcoholvrij bestaan geworpen, op een rauwe groentenmanie, een doorgedreven cleansing- kuur en op seksueel vlak terug en exclusief op haar man die net als zij 10 dagen heeft doorgebracht op een psychologisch-diepgravend –kamp in Australie alwaar men opereert volgens de beginselen van een gerenommeerde zielenknijper.  Ze heeft zich ook op het vervaardigen van faux bijous gestort en gaat een kookboek schrijven en tussendoor werkt ze ook full time als communicatiemadam voor een vastgoed makelaar. Ze is gezond geschift en ik vind het spijtig dat ze nooit meer naar onze feestjes of diners komt door die stomme neukbeurt.