Singajo's world

Ja, het feest is alsnog doorgegaan. Met dank aan de Indische dokter met een gigantische bril op zijn neus van naast de deur die me een paardenmiddel had voorgeschreven waardoor ik vrijdag al terug op beide benen stond. En hoe. De effecten van Bricanyl 2.5 mg in combinatie met het antibioticum EEG 400 mg op mijn vrouwenlijf waren hallucinant. Letterlijk dan. Ik voelde het al na 1 inname. Ik dacht dat ik tot een acute parkinson patiente was verworden. Ik schudde en beefde over heel mijn lijf. Mijn hart bonsde, mijn aderen zinderden tegen mijn vel. Man, man. Ik kon niet stilzitten, werd helemaal onrustig. Speedy zoals men dat ook wel eens noemt.  Geen slechte staat voor een feest.

Het begon allemaal vrij rustig en deftig, maar met dank aan de geimporteerde flessen ricard kwam iedereen nogal snel los. Werd iedereen nogal wild. Natuurlijk kwam dit ook door de schitterende muziekjes die J&B door de boxen lieten galmen. Liedjes uit vervlogen tijden in nooit eerder gehoorde versies. Natuurlijk lag het ook wel aan de gasten zelf. Er liep hier vanalles rond, doorgaans deftige mensen van verschillende continenten die zegden: alle remmen los. Vooral de Belgen waren in optima forma. En ik was  trots een Belg te zijn. Belgen kunnen feesten man! De Japanners stonden te gapen met open mond naar al dat gespring en gedans en gegooi. Zelfs de flikken konden niet kwaad zijn maar staarden geamuseerd naar de feestelijkheden op het dak. Nu moet het wel gezegd dat we al hebben geleerd hoe we die mannen in uniform moeten aanpakken als ze ons komen ambeteren voor nachtlawaai. De sympathieke gastvrouw uithangen en hen een glas aanbieden. “No no, can not,” zeggen ze dan eerst en vol overtuiging, maar blijven aandringen met een gespeedeerde kop resulteert  steevast in  meevierende flikken. Weliswaar met een beetje schroom maar toen iedereen die mannen begon  te omhelzen “voor op de foto” voelden ze zich de sterren van de avond. Dat hadden ze duidelijk zichtbaar nog nooit eerder meegemaakt. Hun grootste zorg toen ze het dak verlieten was dan ook dat die foto’s zouden circuleren op internet. En dat hun baas die zou zien. Maar wij zijn brave en welopgevoede mensen en willen de sympathieke heren geen last bezorgen. U krijgt hun kop hier dus niet te zien want dankzij hun zachte optreden kon het feest doorgaan tot 7 uur in de ochtend. De zon scheen en de vogeltjes floten en we waren moe en ook wel dronken maar vooral blij omdat het zo’n onvergetelijk feest was geweest. 

Ik kijk al uit naar de volgende activiteit van LFB! U komt toch ook?