Adieu
Droevig en in de rouw om een groot verlies.
Mijn groene Italianer, mijn vriend en oerrijtuig is heengegaan.
Niet verongelukt maar gestolen.
Uit ons huis dan nog wel.
Terwijl we lagen slapen dan nog wel.
De koloniaal zegt dat we een nieuwe fiets gaan kopen.
Maar ik ben ontroostbaar.
Mijn fietske was niet zomaar een fietske.
Het was een oerdegelijk goed,
snel en licht,
met een rinkelende bel
en een kalfslederen zadel in rood-wit
een jaren zestig pronkstuk,
en ondanks het opstekende roest nog steeds in topconditie.
Mijn groene Italianer was mijn enigste bezit.
Nu heb ik niets meer.
Alleen verdriet. En nog steeds koorts.
Singajo's world 
Innige deelneming.
Was getekend
[…] nieuw fietsje voor Singajo. gevonden in Piombino. Helaas stevig […]