Singajo's world

De klapdeuren waaien open. Op het podium staan drie danseressen, onder wie 1 echte vrouw. Er zit een man in short aan de toog. Een vijftiger, beslist een expatter in vakantiestemming. Een ranke, langbenige schone vleit zich tegen hem aan. Zoals jonge katjes dat doen. Ze kijkt hem verleidelijk aan met haar donkere, Aziatische ogen. Hij laat het zich meer dan wel gevallen. Trakteert haar een glas . Al snel krijgt ze concurrentie van een latino-achtig type. Een hete stoot met een waanzinnig lijf. Met z’n tweeën hitsen ze de man op. Ze wrijven over zijn kruis en likken zijn nek. Hij straalt als een kind dat net een snoep heeft gekregen.

Iets verder kirren drie overdadige exemplaren terwijl ze elkanders outfit keuren. Nice shoes. Sexy dress… Ze gesticuleren als tienermeisjes, fluisteren elkaar geheimen toe. Gewillig gaan ze op de biljarttafel liggen, nemen ze uitdagende poses aan voor de foto’s die ze maken met hun flashy gsm’s. Aan de hoge ronde tafels zitten lonkende mannen. Ze kijken hun ogen uit. Vallen haast van hun barkruk bij het zien van al dat gewillige en uitdagende vlees.    

Ik ook. En mijn gezelschap  niet minder: mijn feestzieke vriendin en haar Russische neefje. Daniel  is voor het eerst in Asia. Hij valt hier toch wel uit de toon en kijkt als een verdwaalde rugzaktoerist. Al snel heeft hij een  would be vrouw aan z’n been.  Ze doet haar uiterste best, schuurt zich tegen hem aan. Maar de Rus blijft koelbloedig, als een ijsblok bijna. We hadden hem gewaarschuwd.

Ondertussen rond onze tafel; een melange van goedkope parfum, zeven paar glossy lippen, diepuitgesneden feestjurken, om de billen spannende, weinig verhullende shorts. Met hun typische fake meisjesstemmen overladen ze ons met vragen. Het is blijkbaar een ongewoon evenement: glurende vrouwen in hun tempel. “Vrees geen concurrentie”, lach ik, ‘”we hebben gewoon zin in feest”. “Really?”, vraagt Allison geamuseerd, ze is qua formaat een echte Tina Turner. “Shall i sing a song for you?” 

Ze stuift naar het podium, vraagt permissie aan de donkere deejay die snel haar favoriete plaatje zoekt.  Als ‘First be a woman’ van Gloria Gayner uit de boxen galmt, laat ze haar danskunsten zien en haar zangtalent horen. Al valt dat laatste behoorlijk tegen, met haar zware valse karaoke-stem slaagt ze er niet in om de juiste toonhoogte te vinden. Maar die song zegt toch alles…

You can go to Harvard

You can be a pilot

You can be an astronaut

But first, be a woman, ooh ooh… first be a woman

When you’re walking down the street

Show your feminine appeal

Even tho’ you’re wearing jeans

It’s important to be real

You were born to be yourself

So no matter how you feel

If you want to impress the opposite sex

When he takes you for a ride

Let him open you the door

When he asks you for a dance

Let him lead you to the floor

When he kisses you good night

You just leave him wanting more

You can do all you can

Say I am what I am

But first be a woman… oh oh oh oh first be a woman

(wordt vervolgd)