Singajo's world

Abdul Razak Baginda, een Maleisische hoge piet werd berucht en beroemd omwille van Shaaribuu Altantuya, een uitermate knappe Mongoolse escorte waarmee hij lange tijd een dure verhouding  had. Op een gegeven moment wou hij echter van het meisje af en dat verliep niet zoals verwacht. Ze was helemaal uit de Mongoolse vlaktes teruggekeerd om hem veel geld af te zetten. Maar Abdul wilde het meisje niet meer kennen. De schone liet zich niet zomaar de mond snoeren. Ze bleef hem bestoken met dreigementen en op een gegeven moment had hij er echt genoeg van en heeft hij omtrent het ongemak advies gevraagd. Men heeft miss  Alantuya, nadat ze zowat drie weken was vermist, terug gevonden in het oerwoud. Althans: stukjes Alantuya. Dna testen op de bijeen geveegde restanten bot waren pure noodzaak om te kunnen achterhalen dat het wel degelijk om haar ging. Het arme kind was letterlijk ge-explodeerd, de daders hadden haar eerst een kogel of twee door haar kop gejaagd en om zeker te zijn dat ze voorgoed haar smoel zou houden, hebben ze haar vervolgens met zware explosieven ter ontploffing gebracht. In Amerika worden escortemeisjes die met hoge pieten slapen beroemd op een andere wijze. Die Spitzerkruipster, die is tenminste begonnen aan een gigantische klim in de muziek- en blootbladenmodellenindustrie.

De kranten hebben hier maanden vol gestaan over de ontploffingsaffaire, zeker toen de rechtzaak in juni vorig jaar van start ging, werd het smeuiige vervolgverhaal met de dag onwaarschijnlijker.

In eerste instantie had ik een soortement van medelijden  met mevrouw Abdul Razak Baginda –  Heb ik trouwens nu ook met madame Spitzer, die moest zelfs met haar bebleirde smoel achter haar mister clean gaan staan op de persconferentie waar hij zich publiekelijk verontschuldigde. Wat een grap. Wat een hel. Mij zouden ze niet moeten vragen, om op te draven als de immer begrijpende, vergevende en toegewijde vrouw.  Den boom in en loop naar de maan met al uw geld en uw macht. Want uiteindelijk MOET het toch om geld en macht draaien? Anders blijft ge toch niet bij zo’n schijnheiligaard ter ere van uw eigen scheinheiligheid.

Mijn compassie voor mevrouw A. Razak Baginda is trouwens ook snel getaand. “Weglopen, ik moet van die man weglopen,” dat is toch wat je zou veronderstellen dat een normale vrouw van plan is als ze te weten komt dat haar ontrouwe echtgenoot een maitresse heeft laten exploderen? Of niet?

Neen, mevrouw Razak heeft eerst met plezier de borg van een slordige 200.000 euro bijeen gesprokkeld zodat haar man, die in voorlopige hechtenis zat en al nachtmerries had over zijn doodstraf , tijdeijk terug thuis kon slapen bij vrouw en kind. 200.000 euro voor de nieuwjaarsdagen bij de familie en dan vloog hij terug in zijn cel. Maar hij heeft genoeg tijd gehad om haar te paaien. Aziatische vrouwen hebben trouwens  doorgaans geen problemen met dergelijke folietjes als een beeldige bijzit. Naar de hoeren gaan is een deel van de cultuur. Ik overdrijf niet, ik zou niet durven. Zolang hun man niet openlijk paradeert met zijn seksspeelgoed is er meestal geen vuiltje aan de lucht. Zelfs de kindertjes zijn dikwijls op de hoogte dat papa een keer in de week elders slaapt.  

Tijdens het proces ging mevrouw Razak naar de rechtzaal met een T-shirt waarop met grote letters stond gedrukt: “I’m a member of the Razak family and i’m proud of it.” Stel u dat voor. Het lijkt bijna Amerika.  

Dat meneer Razak zijn opdringerige ex-preferee niet zelf heeft omgebracht, was snel duidelijk. Daar zou hij zijn handen niet aan vuil maken, neen, hij heeft er mannetjes voor ingehuurd, geen ordinaire doordeweekse huurmoordenaars maar 2 leden van de special forces unit, de politiedienst van de deputy prime minister die VIP’s beschermt. Dat was miss Mongolia duidelijk niet.

Hoe het is afgelopen? Wel, dat weet voorlopig nog niemand want het proces blijft maar duren. Al valt er tegenwoordig geen letter meer over te lezen in de door de overheid gecontroleerde kranten. Er waren recentelijk verkiezingen in Malaysia en Abdul Razak Baginda is een vriendje van de deputy prime minister. Misschien vandaar. Wat ze ook angstvallig verzwegen hebben is dat de Mongoolse een freelance vertaler tolk was. En dat ze in 2005 samen met Baginda naar Frankrijk reisde toen die daar was voor de aankoop van een aantal marine duikboten voor het Malay ministerie van defensie, hij zou 10 procent commissie opstrijken voor de deal. Maar dat is duidelijk een te verwaarlozen detail.

Mevrouw Abdul Razak Baginda is de vader van de Mongoolse bijna in de haren gevlogen op het proces en ze heeft zijn ras schandelijk uitgemaakt voor geldwellustelingen. Zij moet spreken.