Singajo's world

Ooit was Nias een befaamd surfoord, van heinde en ver kwamen er stoere kerels geflankeerd door surfbabe’s om er de golven te trotseren. Maar alle zee- en aardbevingen hebben de meeste waterliefhebbers afgeschrikt,  bijna alle losmen zijn leeg en in het sjieke hotel aan het einde van het kronkelbaantje op Lagundra Beach wonen nu de hulpverleners van het Rode Kruis die huizen  bouwen voor de Niasianen die alles verloren hebben door al dat natuurgeweld.  De koloniaal en zijn viking zullen Nieuwjaar vieren in Losmen Damen, bij de dikke uitbater Simon die zich omringd heeft met veertienjarige studentjes die het domein bewaken, koken en de afwas doen. Allen zijn ze verheugd met de komst van de twee reizigers want zo kunnen ze hun Engels een beetje oefenen, en vooral;  eindelijk komt er nog eens wat geld in de la.  De menukaart is heel uitgebreid, en ondanks dat er geen gasten zijn, zijn alle gerechten te verkrijgen. Als de koloniaal een nasi goreng bestelt, schiet het hele huis in actie. De ene gaat ajuinen kopen, de andere vertrekt op chillijacht en Simon rijdt met zijn brommer om een verse gasfles. Anderhalf uur later is de heerlijke nasi klaar.

Behalve de roodharige vrouw en de besnorde man – die ondertussen een baard heeft gekregen – is er niemand  om met de kindertjes nieuwjaar te vieren. Simon bestelt zeeverse kreeften bij de vissers en de koloniaal gaat hout hakken in het palmbomenbos terwijl de viking hun sjiekste kleren wast die ze  zullen aantrekken voor het nieuwjaarsfeest. Als de zon in de zee is gezakt, steken ze de vierendertig kaarsjes aan waarmee ze  het  betonnen platform met uitzicht op zee hebben versierd. Op het betonnen platform stond vroeger een huis maar dat is ook weggeblazen door de kwade golven, alleen het toilet staat er nog, al is er niemand die het gebruikt omdat het open en bloot op het strand staat nu. De koloniaal heeft een fles champagne meegesmokkeld uit Singapore en vanavond vliegt de kurk eraf!

1 januari 2008. “Gelukkig Nieuwjaar!!!”. Dat zou het vikingmeisje nu heel graag zeggen tegen haar lieve moeder en wijze vader. Helaas, de telefoon is gestolen omdat het vikingmeisje hem met haar tipsy hoofd heeft buiten laten liggen. “Een schoon cadeau voor de gelukkige vinder. We zijn hier tenslotte om de mensen een beetje rijker te maken”, zegt de zeerover nuchter. En dat is eigenlijk heel waar want iedereen is hier straatarm. Iedereen probeert iets te verkopen als er dan toch eens een zeldzame toerist passeert. En de piraat zal nooit afdingen op de prijs, integendeel, hij betaalt met plezier het dubbele. Dat vindt de viking die doorgaans een meesteres is in het afpingelen heel charmant. Samen doen ze onnodige inkopen en brengen ze het moslimgewaad dat het vikingmeisje in de Bukitinggi bergen heeft gekocht naar een naaister die de ‘jurk’ een beetje zal verwesteren, zodat het kleedske zal kunnen doorgaan  als een echte “dries van noten’”.

Het nieuwjaarsfeest was trouwens heel grappig, samen met de studentjes heeft de viking tot een stuk in de nacht gedanst op Indonesische top 10 muziekjes terwijl de koloniaal haar een beetje uitlachtte. Ze zijn met al hun kleren aan in de zee gesprongen en hebben een groot vuur aangestoken ter ere van het nieuwe jaar. Na de dolle nieuwjaarspret worden ze  wel heel stil als ze Lisa ontmoeten. Vroeger had  Lisa een mooie winkel en een groot huis. Nu saat er alleen nog een naakt gebouw met veel afgebrokkelde beton. Lisa slaapt op de grond en verkoopt waspoeder & snoepjes. Ze heeft trieste ogen en geen geld.