Singajo's world

Het vikingmeisje  heeft geen zin om in singapore te blijven voor kerstmis en de koloniaal heeft haar meegenomen naar Bungus Beach, vlak bij Padang op het eiland Sumatra. Ze slapen in een klein hutje op het strand en kijken uren vol verwondering naar de manuele viskunsten van de vissers. Er zijn nergens toeristen te  zien want iedereen heeft immers angst voor de tsunamie. De vissers moeten er om lachen en zeggen dat alleen Allah weet wanneer er zo’n vloedgolf komt. Ook de koloniaal gelooft niet in die flauwe kul maar toch vindt hij het spannend en besluit hij te wachten op wat hoogstwaarschijnlijk niet komen zal.  Doch, de viking is er niet gerust in, ze probeert dit wel te verbergen voor haar geliefde want vikingmeisjes zijn altijd stoer maar de koloniaal leest  de angst in haar ogen.”Wees niet bang mijn vrouw”, zegt hij met overtuigende stem. “Ik zal  u redden van verdrinking en u de hoge bergen indragen.” Deze woorden maken het vikingmeisje   helemaal rustig. “Kom, we gaan op verkenning”, zegt de koloniaal en de viking springt achterop het brommertje dat hen langs palmbomen en authentieke dorpjes vol moskeeen naar een plaats brengt waar de mensen nog nooit een roodharige viking hebben gezien. De Indo’s kijken met angstige ogen naar de reuzenvrouw, de kindertjes moeten wel om haar lachen en trekken gekke bekken, zoals de viking dat ook wel soms doet als ze een aap ziet. Maar nu voelt zij zich een aap. Ze vluchten weg voor al dat bekijks en brommeren voor een frisse duik naar een verlaten strand. Er is nergens een kat of hond of mens of rat te bespeuren. Als het vikingmeisje terug boven water komt na een lange diepe duik staat het strand helemaal vol met nieuwsgierige kindertjes en honden en katten maar geen ratten.

“Ik wil hier weg!” schreeuwt de viking (die zich net even terug meermin had gevoeld) en de zeerover (dat is dus de bijnaam van de koloniaal) besluit de handdoeken te laten drogen op een struik in een afgelegen straatje. Het duurt niet lang of daar staat meneer Aznar die hen dwingend uitnodigt om een tas thee te drinken in zijn living. Op zijn oprit staat een grote boot die hij zelf heeft gemaakt. Hij is een polyester-knutselaar en toont hen ook de beenprothese en blauwe stoel waar hij weken heeft aan gefrult. Zijn vrouw zet zelfgebakken koekjes op tafel en meneer Aznar vraagt of ze bij hem blijven logeren. Hij is heel fier omdat er twee witte creaturen in zijn salonzetels zitten en al snel komen er heel wat nieuwsgierige buurtmeisjes kijken wat er gaande is in het huis van de botenbouwer. Meneer Aznar rookt kreteksigaretten die heerlijk geuren. Hij laat trots zijn grote huis zien. Ondertussen vragen de meisjes voortdurend om op de foto te staan met de koloniaal of de viking. Misschien zijn die meisjes niet rijk maar ze hebben toch allemaal een gee-es-em met een ingebouwde camera. De viking denkt dat de meisjes de foto’s aan al hun vriendinnen zullen tonen. Misschien zullen ze wel zeggen dat de zeerover hun vriendje is. Of misschien ook dat ze echte filmsterren hebben ontmoet.

De viking zit heel graag achterop het brommertje. Niet alleen omdat de zeerover een gekke chauffeur is, en er dan niemand naar haar  blijft gapen maar ook omdat er vreemde rijtuigen passeren langs de weg. “Bye Bye meneer Azwar”, wuift het vikingmeisje en ze is dolbarstens blij dat ze terug even alleen is op het brommertje met de gekke koloniaal die liedjes zingt. Als het plots begint te regen, schuilt het duo in de warung van een moslimvrouw. Een warung is een winkel waar je voedsel of handdoeken kunt kopen, soms kan je er thee drinken of zelfs heerlijke padang gerechten eten.  De vrouw geeft een zwarte doek aan het vikingmeisje zodat ze haar rode lokken kan verbergen en ze er met een beetje verbeelding uitziet als een maagdelijk braaf meisje. Maar de zeerover weet wel beter! Hij vindt dat ze er vooral kluchtig uitziet  met die zwarte doek. “Zet snel je helm op”, beslist de koloniaal als het stopt met stortregenen en blijft motregenen, “en heb geen angst, de regen kan ons alleen maar nat maken. “En ze  springen op de gemotoriseerde tweewieler die hen door de heuvels terug naar Bungus Beach brengt.

                                                           ****** 

Samen met de kok van Losmen Carlos hebben de meermin en de zeerover gisterenavond naar de storm gekeken. Er vielen soms kokosnoten op het dak en dat maakte een hels lawaai. De zee was heel wild en het leek alsof de wereld zou vergaan. Ze hebben een hele fles martini uitgedronken en vreemde sigaretten gerookt om de geboorte van het kindeke jesus te vieren. Het was gezellig, doch de zeerover begon zich zorgen te maken over het weersverloop.  En terecht, ook nu blijft de hemel leeglopen. Heel de dag blijven de zeerover en de meermin in hun hut om gezelschapspelletjes te spelen. Als het avond wordt wandelen ze met een paraplu naar een padang resaurant. De pikante gerechten zijn overheerlijk. Er staan wel vijftien schoteltjes met exotische bereidingen op de tafel. Ze smullen hun buikjes vol en vinden toch wel dat de moslimmensen op een vreemde manier dineren… meneer en mevrouw moslim zitten naast elkaar en kijken naar de muur en de gordijnen en ze spreken niet tegen elkaar en ze lachen ook niet, ook al is het vandaag kerstdag!

Na de heerlijke maaltijd lopen de viking en de koloniaal door de regen en de drek naar hun hut terug. Ze hebben heel veel moeite gedaan om een auto te doen stoppen maar niemand wilde hen meenemen. Ze vonden het eigenlijk helemaal niet erg en hebben nog een beetje gestoeid in een bushokje onderweg. De zeerover bijt graag in zijn meisje  haar oren.

Als ze de volgende dag wakker worden, lacht de zon hen toe. Ze besluiten om nog 1 dag naar de vissers en de zee te kijken en om de laatste keer de heerlijke ontbijttoast met eiren en chilipasta te eten. De meermin vraagt het recept aan de kok zodat ze ooit haar liefde kan verwennen met zijn favoriete ontbijt.

De vissers hebben niet zo een fijne dag, door de storm en de regen zit er meer afval in hun netten dan vis. Het vikingmeisje vindt dat heel triestig. De vissersmannen staan immers uren en uren aan hun netten te trekken om de vangst binnen te halen.

Zeerovers hebben soms het nobele voornemen om een dag aan het strand door te brengen maar na een uur of twee zijn ze het meestal meer dan beu. De viking wil dolgraag mee op ontdekkingstocht en zou graag op onderzoek uit gaan in het Mowgli-dorp waar ze twee dagen geleden voorbij zijn gereden. Wat een verschrikking! de storm heeft de toegangsbrug tot het dorp kapot geslaan en iedereen moet door de rivier om naar het trouwfeest van een jonge prinses te gaan. Alle mevrouwen dragen kleurrijke gewaden, de mannen zien er een beetje sjofel uit.”Gaan jullie mee?”, vraagt mevrouw hoofddoek.

En de zeerover en de viking waden door de  rivier om de bruid te bewonderen. Het toekomstige huis van het jonge paar is mooi versierd en alle genodigden mogen een kijkje  nemen in de liefdeskamer waar de bruid deze nacht haar maagdelijkheid zal wegschenken. Het feest is al helemaal op gang maar de bruid is nog niet klaar. Met teveel maquillage wordt ze minder mooi gemaakt dan ze eigenlijk is. Vandaag moet ze nog geen hoofddoek dragen, straks krijgt ze de grote kroon op haar hoofd want vandaag is zij de feestprinses.

Wordt vervolgd (in de bergen).